Soms is er huilen met een beetje water Een troebel vochtig oog Of dikke biggels Zoute verdrietjes bij triviale taferelen Een zin, intonatie, aanblik Sijpelend, druppelend of plensend Soms met theatrale zwarte vegen Vaker ongezien Soms is het met woorden ‘Zie je die schattige baby?’ Of ‘kijk nou, dat leuke gezin’ Of ‘waarom lijk ik de enige die niet…?’ Zomaar opborrelend, als uit een verstopte afvoer Zeggen de woorden ‘Hallo,.. Read More
‘Omdat je stom bent’
Waarom kan ik niet normaal leren, maar moet ik alles woord voor woord in mijn hoofd stampen? Waarom kan ik niet gewoon een beetje bladeren en globaal lezen zoals normale mensen? Waarom kan ik niet in stilte het nieuws of een film kijken maar wil ik de hele tijd schreeuwen van verontwaardiging, peilen wat de ander vind, iets opzoeken, iets vragen, iets zeggen, becommentariëren, of beoordelen? Waarom moet ik mezelf.. Read More
Adrenaline junk
Pushend en duwend Aan de barbells en het leven Door de weerstand heen Omhoog liftend Die dumbells, het gewicht De geest ook? Voor dag en dauw op Want bergen moeten verzet De gierende endorfine en adrenaline Verwarrend voor geluk Trots! Want gedaan Sterke vrouwen breken weerstand Na gedane arbeid Worden bergen echter heuvels Gebagatelliseerd en gebombardeerd Tot kleinigheden Andermans bergen beklim ik ook Samen overwinnen we ze wel Geld krijg.. Read More
Walk of shame
In een ver verleden, toen ik als student nog naar verkleedfeestjes ging heb ik wel eens de ervaring gehad dat een leuke avond eindigde in andermans bed. Er was lol, of teleurstelling, afhankelijk van de persoon, en dan was er een ochtend met of zonder ontbijt, afhankelijk van de persoon. Hoe dan ook: je keerde op enig moment weer huiswaarts en meestal was dat toch eerder dan later op de.. Read More
Grijpmachine
‘Is dit niet rouw?’ zegt de bedrijfsarts als ze mijn relaas en gesnik aanhoort. ‘Van uw kinderwens? U blijft maar doorgaan hè, u bent nu helemaal opgebrand, maar volgens mij komt u daar op deze manier niet aan toe, AAN DIE ROUW!’ Ze presenteert het met zoveel nadruk dat het voelt als de grote gouden sleutel waarmee ik een deur zou kunnen openen, naar een of andere geheime kamer in.. Read More
Beige
‘Ja ik dacht al dat je dat weer ging vragen’, zeggen cliënten vaak met een zweem van ergernis, om vervolgens met lichte tegenzin bij zichzelf te rade te gaan. Soms hebben ze hun antwoord al klaar, maar veel vaker is het ‘ik weet het niet’. ‘Hoe gaat het?’ Het blijkt een vervelende klote-vraag voor velen van hen. Sommigen voelen zich bezwaard want het gaat immers nog stééds slecht. Anderen weten.. Read More
Miljoenenjacht
Ik weet nog goed dat ik vroeger, toen ik aan het daten was en graag wilde geloven dat de betreffende man relatiemateriaal was, alle redenen in m’n hoofd ging opsommen die hem zo leuk maakten: ‘Hij heeft een leuke lach, is lief, heeft gave sneakers, geen profielfoto van zichzelf met een vis, heeft z’n leven op de rit, noemt zichzelf geen bourgondiër om daarmee vooral aan te duiden dat ‘ie.. Read More
Luchtkasteel
Ik heb een luchtkasteel Het is klein en met rode krullen. Ze aait zachtjes de kat, is een beetje driftig soms, met mijn ogen en zijn mond. Ze tekent en heeft een stoere naam. Sam. Of Kris of Jet. Mijn luchtkasteel slaapt in een kamer in ons huis. Er hangen lieve schilderijtjes, een tekst ingelijst door mij, van de periode dat we wensten. Neefjes en nichtjes buigen zich over de.. Read More
De wens en de ring
Ik ben een tante De tante van het verwennen, de kindersurpriseeieren, de tante van de kampeerauto, Van broodsushi, fruitdieren en gekke bekken Ik ben een tante Die verstoken van de zwaarte van het moederschap Nog energie heeft voor honderd rondjes met de speelgoedtrein, gek doen op straat, praten met rare stemmetjes Die babyshark, K3 en Gi-ga-groen nog horen kan Ik ben een moeder zonder kind Moederlijk naar velen Maar ze.. Read More
Zwemvijver
Ik ken er het hele assortiment van de AH te go op het station en ik heb geleerd welke rondjes ik buiten kan lopen voor optimale benutting van mijn dertig kostbare pauze-minuten. In de korte wandeling van het station naar kamer 2.10 op De Hellingen passeer ik ’s ochtends steevast de lapjeskat in het zijstraatje, spinnend voor het raam. Op de terugweg zwaait de bebaarde overbuurman die vaak voor zijn.. Read More