Want het leven gaat vaak over rozen. En soms over neurosen.
Mijn zusje gaf me vroeger altijd de tip om ingehouden tranen en zwartbebrilde ongesteldheidsverdrietjes de vrije loop te laten en ongegeneerd te projecteren, en wel op klassieke feelgood films. Je mag ook tegen iemand aan jammeren, best functioneel om er…
Lees meer
‘Liefje ik ben zó moe, sorry maar ik moet echt even in m’n cocon netflixen, sorry dat ik zo saai ben, sorry dat ik zo moe ben. Moet ik je niet helpen koken? Sorry dat ik zoveel sorry zeg’.De man…
Lees meer
Ik ben niet goed in wachten. Geduld in werk, begrip voor cliënten en hun worsteling compenseer ik in privéleven met een onrustig tappen van de voet bij een rij, een zuchten bij de precisie waarmee de man iets pakt, strikt,…
Lees meer
Ik scroll en zoek en kijk alsof ik een deadline najaag. Het volgt meteen op het te binnen schieten van een oude liefde. Een klasgenoot van lang geleden. Een jeugdvriendin. Alsof ik een robot ben die een commando opvolgt ga…
Lees meer
Ik ben altijd al wel een tikje neurotisch geweest, in elke levensfase op een wat ander vlak. Pluisjes op mijn kleding vond ik vreselijk, want het voelde meteen alsof ik in lompen liep. Huiswerk en toetsen memoriseerde ik op de…
Lees meer
Oude liefde roest niet Je kunt natuurlijk heel zuur doen van alle gemiste wedstrijdkansen nu corona de pan(demie) uit vliegt, en betreuren dat je nu ‘voor niks’ hebt getraind, maar met die talloze nieuwsberichten, stijgende dodentallen, tv-spotjes vanuit de frontlinie…
Lees meer
Zelfs mijn neefje van vijf zag dit natuurlijk aankomen, maar de afgelopen weken speelde ik dankbaar voor blindemannetje. Het zou heus gaan gebeuren dat we gewoon konden hollen met z’n allen dit voorjaar in ons Manhattan aan de Maas. Rotterdammers…
Lees meer
Ik kan me de eerste keer nog herinneren als de dag van gister. Het was met Rien, een dikke man met vlassig snorretje. We stonden net buiten Culemborg op een verlaten weggetje, bosjes langs de ene kant, slootje aan de…
Lees meer