Wachtkunst

Ik ben niet goed in wachten.

Geduld in werk, begrip voor cliënten en hun worsteling compenseer ik in privéleven met een onrustig tappen van de voet bij een rij, een zuchten bij de precisie waarmee de man iets pakt, strikt, snijdt, schikt, en een snel happen, kauwen, slikken van bak kwark of broodje makreel.

Ik ben een haastig mens. In mijn hoofd, in mijn tred, mijn spijsvertering is ook haastig, na een laatste hap is er alweer bijna honger. Ik heb moeite met het nu, want het nu is slechts nu. Kort aangelijnd aan de pin van het ogenblik, een mooie zin die ik laatst las. Ik ben lang aangelijnd en zwenk vaak uit naar verleden, toekomst, wat-als en had-ik-maars. Zonder voet op het gaspedaal voelt het leven als stilstand. Dus ik ren, soms een wedstrijd met hardlopers, maar ren ook gretig naar projectjes, doelen, dromen. Vooruit maar, voorwaarts en opwaarts graag. Van wachten houd ik niet, en langzaam evenmin.

Maar haasten is niet altijd best, en ongeduld niet echt beter. Het is voer voor slijtage van de geest, je raakt er van opgebrand en ziet niet wat er is. Wat er is in het nu. Het nu nu nu. Het mooie nu, het niet mooie nu, alles wat er ook maar is in het nu. Want dat mag er heus zijn. Het nu voelt alleen soms als zo’n beschilderd bord in een dierentuin waar je je hoofd door kan steken en je ineens een giraffe bent. En dat er in één van die gaten een hoofd mist. Het nu is een niet thuis te brengen gevoel van iets missen dat je nog niet kent. Laat daar een hoofd verschijnen alstublieft.

De ontwerper van het vrouwenlichaam was ook weinig bezig met het nu. Die gaf ons eieren met een houdbaarheidsdatum. Zo om en nabij tot je veertigste te consumeren. En niks met minder smaak of minder glanzend of fletser van kleur zodra ze de houdbaarheidsdatum voorbij zijn. Nee gewoon op. Opperdepop, niet meer verkrijgbaar. Maar vooral niet bij stilstaan, niet te ver vooruit. Het nu is belangrijk, korter die lijn, aan het ogenblik. Vergeet de eieren, ook al hangt je toekomst er van af, maar je hebt enkel het nu, dus koester dat maar.

Ik vind dat wreed. Het lijf gaat vooruit, terwijl de geest probeert te mediteren en mindfull af te wassen. De eieren raken opper. Wachten, piesen, temperaturen, fantaseren, liefhebben, tranen, amok, ssst de buren. Wachten wachten wachten. Wachten op een kramp, een teken, een sprong der eieren, een onderbuikgevoel. Wachten wachten wachten. Wachten op een datum, glurend naar kalender, stiekem dagdromend, hopend, maar niet teveel, nee niet teveel. Wachten wachten wachten. Op kramp, tekens, data, streepjes.

Of in de rij van de etos. Tampons op.