The Housedoctor

Je hebt mensen bij wie je denkt: met jou kan ik goed dronken worden. Dat zijn de leuksten. Die gretig knikken van herkenning als je vertelt over die keer dat je met je vriend ruzie had om een mexicano. Die van de bar vallen en iets breken. Geen glas.
Die mensen bij wie je bijna vergeet te ademen als je vertelt, want er is zoveel te vertellen. Bij wie je een voicerecorder wil aanzetten tijdens etentjes, broodjes, borrels, want al die gouden gedachten, die moeten opgenomen worden. Die mensen met niet enkel oppervlakkige vrolijkheid, maar ook twijfels, breinbrekers, stukdenkers.

Die vriendinnen bij wie de woorden, gedachten, ideeën over elkaar heen buitelen. Honderd bijzinnen, een nieuw vertelsel, die tien keer zeggen ‘houd dat vast, kom ik zo op terug’. En dan weer keihard lachen samen. Bij wie je bijkomt en ook van moet bijkomen, zoveel te overdenken en over na te grijnzen.

De mensen die ook kunnen verzuipen in de melancholie, soms door veel goede barolo’s. Die kunnen uitzoomen van alle micro-sores en dan verzuchten: wat doen we hier nou met z’n allen hè, op dit planeetje.’ De diepte in samen, en weer terug, naar de bar, slenterend door hoofdsteden of andere slenterbare plekken. Die vrouwen.

Met van die blonde lokken, versierd met kruin, waardoor moeilijk te temmen. Met grote lach, bek vol tanden, niet in de spreekwoordelijke zin. Met zo’n mond vol woorden, zo’n hart vol van alles. Met diepe stem en grote gedachten, soms zelfspottend schaterlachend de moordkuil van het hart bedekkend.

Van die losse vrienden die tóch naar je verjaardag komen, zonder veilige achterban. Die je theemokken en schaaltjes geven als kado. Die vrienden die je had kunnen vertellen dat de ene meteen brak en de ander een hapje eruit had. Toch in de kast, altijd bewaard, jou nooit gezegd. Van die losse vrienden die je gewoon in de bek zou kunnen kijken.
Vandaag eet ik uit je schaaltje en drink ik uit je mok van The Housedoctor. Een merk, wist jij veel, puur toeval, per ongeluk treffend gekozen. De dood trof jou ook per ongeluk. Wat zinloos en eeuwig zonde om jou, huisdokter, wijnliefhebber, Italiëgekkie, blondie, filosoof, mijmeraar, vriendin, verwaterd of niet, niet meer te hebben.