Schuitje

Het is als telkens niet gekozen worden met gym terwijl je super goed kunt voetballen. Als een zoom-vergadering waarbij je unmute-knop kapot is en jij niks kunt zeggen maar wel moet luisteren. Het is als een feestje waarbij jij de enige bent zonder dresscode. Als nauwelijks lucht krijgen terwijl iedereen er in het wilde weg er op los ademt. Het voelt als kunnen kiezen uit een menu vol lekkers, en dat er dan nog maar 1 gerecht verkrijgbaar is.

Met mij zijn meer mensen die goed kunnen voetballen maar niet worden gekozen, die op mute staan in vergadering, of als bridget jones als enige verkeerd verkleed komen. Maar de club wordt kleiner. Iedereen gaat langzaam mee doen met de voetballers en de correct geklede mensen  en ik blijf Bridget zonder stem en voetbalclub.

Het voelt als doodmoe zijn, terwijl de échte serieuze moeheid enkel in de andere wereld bestaat. Het voelt als geen benen hebben, terwijl andere klagen dat ze zo vaak moeten lopen. Het voelt als nagenieten van een heerlijk feest.  En horen dat iedereen nog naar een veel leukere afterparty is gegaan.

Geef me op zijn minst mensen voor in mijn clubje. Samen in een schuitje om te jammeren en huilen. Om samen te treuren dat we geen sleutel krijgen van die andere bijzondere plek, de hemelse kamer. Of om samen boos te zijn over de willekeur waarmee de sleutels worden uitgedeeld, zonder logica. Sleutellozen bij elkaar kunnen nog denken: pff, laat maar lekker zitten, fuck die andere wereld.

Het voelt als een spel spelen waarbij halverwege de regels worden veranderd. En jij kent ze als enige niet. Het voelt als heel sterke tegenwind, waarvoor je je hele gewicht in de strijd moet gooien, maar waarbij je nagekeken wordt door de anderen; zij lopen heel lichtvoetig. Het voelt als een eiland waar je alles kunt doen, waar alles is, maar waar de veerboot mij niet meeneemt als ik het vaste land wil verkennen. Het voelt alsof iemand zegt dat je niet mag ademen. Want de anderen hebben alle lucht al.

Geef me een veerboot, mijn benen, de dresscode een schuitje met mensen, een sleutel. Of op zijn minst een goeie zakdoek.