Treindiagnostiek

De trein is een persoonlijkheidstest.

Als je een beetje goed oplet kun je een hele hoop leren over de karakters van je medereizigers…

Veldonderzoek (door ondergetekende) heeft uitgewezen dat je bij de volgende fratsen maar beter op je hoede kunt zijn. Zijn er veel van deze types in je coupe? Ga ergens anders zitten of …….nee ga gewoon ergens anders zitten.

1. Mensen die geen oog hebben voor de zieke, zwakke of oudere in de samenleving en enkel hun vizier hebben gericht op het bemachtigen van hun favo zitplek, zijn geen prettige mensen. Je kunt ze herkennen aan heftig zuchten wanneer de ondergeschikten niet snel genoeg de trein bestijgen als zij willen instappen. Of aan die elleboog in je rug. Of aan de stuurs ontwijkende blik wanneer een 90-jarige dame langsloopt en ze eigenlijk niet op willen staan. ‘Geen oogcontact betekent dat ik het niet heb gezien en dan kan ik lekker met m’n asociale billen blijven zitten’. Jaja, uhuh.
2. Mensen die in een sprinter 50 keer achter elkaar op het knopje van de deur drukken, zijn ongeduldige, licht ontvlambare types. Het zijn vermoedeljik dezelfde agressieve knopjesdrukkers bij de rode stoplichten. Ja, oh, tuurlijk. Als jij haast hebt en je geduld niet kan bewaren, springt alles prompt op rood zodat jij door kunt fietsen. Ja logisch. Maargoed, de sprinter-mensen; die reizen vaak meerdere keren per dag met dit voertuig  maar weigeren te accepteren dat éérst het stepje bij de deur uitrolt, vóórdat het knopje van de deur groen wordt en je de deur kan openen.
3. De klassieker die toch niet mag ontbreken is de mens waarvan je op basis van beltoonvolume mag verwachten dat het een stokoude slechthorende dame is. Aangezien dat meestal niet het geval is heeft deze persoon al de schijn tegen voordat datgene gebeurt waar het werkelijk om gaat: het gesprek. Het luide gesprek. Het luide gesprek met vaak intieme details. Het luide gesprek met vaak intieme en ontzettend onboeiende details. Het zijn vast ook de mensen die seks hebben met de gordijnen open. Geen gêne; iedereen mag alles zien. Of horen dus. Je kunt ze ofwel herkennen aan hun verbaasde blik wanneer je ze wijst op de stiltecoupé, ofwel aan de zoekende blik naar bewonderaars en publiek.
4. Mensen die je beter ook kunt mijden zijn mensen die wel erg verlegen zitten om een praatje. Dat zou ook best heel leuk kunnen uitpakken, mits er een gezamenlijk gekozen gespreksonderwerp tot stand komt. Dikwijls is dit niet aan de orde en dringt de persoon zich, niet gehinderd door jouw oortelefoontjes waaruit een gezellige DJ schalt, aan je op met vragen over de trein, het spoorboekje, het weer, jouw bestemming. *Hm ja, ja, oh echt? (glimlachend), klopt ja, gaaaaaap*. Kan iemand misschien even heel hard aan de noodrem trekken, dan kan ik er uit.
5. Tot slot, anders wordt het te zielig en cynisch, zodra u het volgende ziet, schroom dan niet om even een klein beetje asociaal terug te doen: er zijn mensen met lange benen. Ik ken het, ik heb ze ook. In de trein stretch je ze graag even en liggen die stelten dus uitgevouwen tot onder het stoeltje tegenover je. Hmm, dat zit lekker zeg. Stel er komt iemand aan lopen die kenbaar maakt dat hij bij jou in de vierzits wil, dan maak je wel dat je de stelten gauw intrekt. Pas op moment dat iemand schuin tegenover je blijkt te gaan zitten kun je het je weer langzaamaan gemakkelijk maken. Er zijn mensen dit ongeschreven gedrag niet snappen. Ze richten hun onderuitgezakte lijf niet op als jij nadert. Deze persoon vindt het leuk/grappig/amusant/interesseert zich er niet voor als jij je benen in je nek moet leggen omdat hij of zij lekker op z’n rug wil blijven zitten. In alle onschuld hard tegen de benen aanstoten, omdat je natuurlijk anticipeerde op een intrekkende beweging , is absoluut geoorloofd. Wel met een overdreven sorry, anders is het niet leuk.

Nou fijne treinreis hè, wordt vast hartstikke gezellig. Of anders op z’n minst leerzaam.

by