Prikkelig
Het is donderdag. Dat is mijn vrije dag. Ik moet alleen wel werken dus ik zet de computer aan. Ik zie opeens een vlek in mijn trui en daarom ga ik de was doen. Dan herinner ik me de verjaardag van een vriendin en zodoende stuur ik haar even een bericht op facebook. En daardoor zie ik dat iemand op reis gaat en zoek ik (logisch) opeens tickets naar Peru, en daardoor zie ik een reclame van Zalando en bedenk ik me dat ik een nieuwe tas moet hebben. Ik kijk naar de grote stapel indrukwekkende papieren terwijl Word nog niet eens is geopend, laat staan dat ik ben begonnen. ‘Dit is dweilen met de kraan open’.
En prompt sta ik met een mop in mijn hand. Te dweilen.
(en daarna zit ik te schrijven over hoe ik sta te dweilen in plaats van te werken)
