Ve-G-G
Soms heb je ideeën. Die enige moed vragen. En daarvoor moet je even een heuvel over.
Een venusheuvel om precies te zijn.
Ik besloot dat ik niet 30 jaar kon zijn zonder ooit een brazilian wax te hebben gehad. 3 tot 5 weken geen geschraap met een scheermes leek me best eens lekker. Ik deed onderzoek, inspecteerde alle recensies en fora en besloot dat het best mee zou vallen. Ik boekte een wax-sessie met een Braziliaanse. Nadat mijn rotsvaste vertrouwen in de recensies op de betreffende site alweer omver was geblazen door vriendinnen die zich hardop afvroegen of samen met de wax niet ook je hele vel meegetrokken zou worden, ging ik toch met enige zenuwen naar de salon om mijn Lactacyd zone onder handen laten nemen. Nu kennen we allemaal wel de situatie waar je besluit een werkster te huren, maar de neiging hebt om van tevoren alles netjes op te ruimen omdat je voor je werkster natuurlijk niet te boek wilt staan als de smerigste vuillak ter wereld. Nu ja, bij een brazilian wax zou je ook de neiging kunnen hebben om de boel een beetje netjes te maken aangezien een vreemde (uiteraard een prachtige vrouw) met haar neus op een paar centimeter afstand de boel gaat inspecteren, dan wel insmeren, dan wel mishandelen. Mais non. De bedoeling is dat je in ongeschoren staat je entree maakt, dan pas valt er immers wat weg te halen.
Neem nu even een momentje waar je jezelf visualiseert al liggend op een wit bedje, met boven je ve-G-G een TL-achtige felle lamp, je benen in lotushouding terwijl er een perfect gestileerde Braziliaanse vrouw je op je onverzorgst met behandschoende vrouwenhanden zit in te smeren. Op die plek ja. Stel je even bloot aan het ongemak dat je nu voelt.
Welnu, als ongemak het enige was, dan lag ik er zonder problemen over een week weer. Uiteraard is dat niet het geval. Hoewel het heel fijn is dat we belangrijke dingen kunnen opslaan in ons geheugen, is het soms een vloek. Bijvoorbeeld wanneer scherpe, felle pijn in de eeuwigheid van onze grijze massa belandt. Het zal een handig foefje van ons brein zijn om pijn te onthouden omdat je dan kunt anticiperen op wat komen gaat. Echter, 35 lange lange lange minuten anticiperen op te hete wax op gevoelige delen en hoe er dan een soort ducttape op wordt geplakt die er met een ruk wordt afgehaald, en dan nog een keer of 5 op precies dezelfde plek, is…mwah, gewoon niet erg sfeerverhogend. In dit geval leidde het tot ongecontroleerde stuiptrekkingen, op elkaar gebeten kaken, gebalde vuisten en rare kreten afgewisseld met hysterisch en verontschuldigend gehinnik.
Het geluk bleek echter aan mijn zijde, toen de pijn een half uur later weer werd afgewisseld met ongemak. Dat kan ik handelen dacht ik.
Braziliaanse: ‘Everything is included, also the back, so turn around’
Hollandse: ‘Uhm’
Braziliaanse: ‘It’s not so painful. Come on’
Hollandse: ‘Well, oke’
Braziliaanse: ‘You have to help me here’
Hollandse: ‘I can do that’
Braziliaanse: ‘Put your hands on your bum.’
Hollandse: ‘Uhhh, oke’
Braziliaanse: ‘And now… Pull those buttocks a bit apart’
Oh my dear lord. Are you fucking kidding me?!
