Het dopje en de folie
Er zijn van die dagen. Van die dagen waarop je al snel het gevoel krijgt dat de kosmos zich efkes tegen je keert. Gewoon heel subtiel je even lekker dwarszit. Bij van die kleine dingen. Niks onoverkomelijks en rampzaligs, maar wel om van te schelden. Hopelijk niet hardop.
- Voorval 1: Ik had m’n huis schoongemaakt en na deze inspanning was ik dorstig en die dorst wilde ik lessen. Ik ging naar de koelkast, opende deze, keek erin, op zoek naar sap en sap is wat ik vond. Multivitamine, ik geloof van Roosvicee. Ik draaide het dopje los en kiepte tegelijk het pak al langzaam in zo’n 90 graden om te schenken. Kwam er sap in het glas denk je? Kwam het oranje goedje, rijk aan rozenbottel en multi andere vruchten uit het pak? Neen is het antwoord. Uiteraard hè, anders was dit verhaal overbodig geweest. De schenk-handeling werd namelijk ergens in deze keten gesaboteerd. In het dopje bleek geen beweging te zitten. Potverdriedubbeltjes. Ik draaide nog een keer. Ik draaide harder. Ik duwde het dopje harder in het pak om meer kracht te zetten. De dopjesafdruk stond in mn vinger. Al deze krachtinspanningen bleven zonder enig resultaat, want ik had enkel een gedeukt pak in m’n hand met een erg star dopje. Ik schold op het pak. ‘Klotepak!’ Gek genoeg helpt dat niet. Ik zeg ook nog ‘hoe kan iemand met reuma nu dit pak open krijgen als het mij al niet lukt!’ Maar ze zullen het niet horen, de mensen van Roosvicée. Gesterkt door mijn boosheid zet ik het pak aan m’n tanden. Ik bijt, draai aan het pak en er zit beweging in. Ik kan nu schenken. De Roosvicee komt er schokkerig uit. Met overdreven grote hoeveelheden komt het sap nu ineens wel uit het pak en plonst met grote schokkende plonzen in mijn glas. En ik knoei. Er ligt nu veel roosvicee over de tafel. Ja hoor ‘ns Roosvicee, ik ben helemaal klaar met jou. Hopsakee, door de gootsteen ermee.
- Voorval 2: er kwamen ’s avonds eters en ik had enige voorbereiding getroffen in de keuken. Ik had veel groenten gesneden en die had ik in een bak gedaan. De bak wilde ik in de koelkast zetten tot ik me bedacht dat de groenten dan snel bruin worden. Ik moest misschien beter huishoudfolie er overheen doen. Ik pakte de huishoudfolie. Ik vond na veel gefriemel een beginnetje en trok aan de rol. Toen ik een stuk had zo groot als de bak hield ik het stuk huishoudfolie strak en trok deze iets naar beneden. Zo zou de folie over het kartelrandje van het kartonnen pak gaan en afscheuren. Uiteraard was dat niet wat er gebeurde. Ik had het strakgetrokken stuk folie in een steeds gekkere hoek om door de kartonnen tandjes afgescheurd te worden. Met kracht schoot het folie daardoor los en klapte dubbel. YES. Ik heb mn stuk folie! Echter volledig opgefrommeld en onbruikbaar. Ik zal de gedetailleerde beschrijving van de volgende 3 pogingen achterwege laten. Het was iets met veel schelden en met weinig folie over een bak.
- Voorval 3: Ik zat op toilet. Ja sorry. Ik ben ook heel visueel ingesteld, maar het moet even voor het verhaal. Ik zat dus op het toilet. Uiteraard was de rol op. Ik pakte een nieuwe rol en deze fabrikant kon duidelijk nog wat leren van onze vrinden van Page, want er was geen begin. Het was een rol zonder begin. Althans, het zat helemaal vastgeplakt aan de honderd lagen eronder. Na wat peuteren gebeurde natuurlijk het onvermijdelijke; er kwamen verschillende strookjes los van verschillende lagen. Superhandig. Na ongeveer 20 omwentelingen en scheuren rolde de rol weer zoals hij rollen moest. Goedkoop is duurkoop, dat zou de les wel zijn.
- Voorval 4: Ik was een heerlijk tomatensoepje aan het kokkerellen. Tomaten ontvellen, bouillon maken, dat soort fratsen. Na flink met de staafmixer te hebben huisgehouden (daar kan ook een hoop misgaan overigens, maar dat bleef me gelukkig bespaard) moest de boel gekruid worden. Een beetje zout. Een beetje basilicum. Een beetje peper. Én een beetje paprikapoeder. Lekker hoor. Ware het niet dat de tomatensoep, na flink schudden met het potje, zomaar paprikasoep werd; het poeder kwam niet uit de kleine gaatjes, maar met flinke scheuten uit het grote gat. Dag tomatensoep.
- Nu een aantal korte situatieschetsen. Dan mag je zelf in je geheugen graven: Melkpak. Schoudertas. Accu-van-computer-ligt-buiten-handbereik-en-je-hebt-nog-maar-2-procent-batterij. Hetzelfde met telefoon. Hetzelfde met camera. Mascara opdoen en schrikken. Regen en langsrijdende bus.
Zo. Nu gaan we met opgeheven hoofd verder de dag plukken. Paprika-tomatensoep is best lekker en huishoudfolie voor mietjes.
