Don’t panic
Dames en heren, hierboven ziet u een visualisatie van mijn copingstijl. De typerende manier waarop ik omga met tegenslagen en moeilijkheden. Ik
hou van lijstjes (getypt en niet in Times New Roman maar in Arial, lettertype 10, met vierkante opsommingstekens), zet de onderzetters op tafel recht, go’en met de flow snap ik niet en ik ben zo’n typ dat herinneringsmailtjes stuurt naar mensen. Ik heb het bureau van mijn collega eens opgeruimd omdat de wapperende vellen, ongeorganiseerde paperassen en pennen als mikadostokjes me bijna toeschreeuwden om op rij, keurig gestapeld en op kleur gelegd te worden.
Kortom: Ik hou van voorspelbaarheid, overzicht, ordelijkheid. Ik heb er een tijdje over gedaan om dit niet te verafschuwen (want voorspelbaarheid = saai, inflexibel, neurotisch), en zie het als een eigenschap die me vaak dient en slechts in enkele gevallen belemmert. In die enkele gevallen raak ik niet zo vaak verzeild. Ook psychologen vermijden.
Welnu. Laten we zeggen dat ik op een punt in mijn leven ben gekomen waar ik noodgedwongen de vermijding moet doorbreken, mijn allergie uit de kernkwadrant eens flink, zonder te knipperen, in de ogen moet kijken en me af moet vragen: ‘kan ik iets leren van mijn vijand DE CHAOS?’
Na enig geprakizeer ben ik tot de volgende richtlijn gekomen. Je kunt het zien als een leidraad voor hypergeorganiseerde mensen die bijvoorbeeld hun tamelijk ongeorganiseerde baan hebben verruild voor een nóg veel ongeorganiseerdere baan en opeens ondervinden dat pennen rechtleggen, paperassen ordenen en herinneringsmailtjes sturen allen hele kleine pleistertjes op een gapende bloedgutsende wond zijn:
-Maak een lijstje met ideëen hoe je flexibeler kunt worden. Want in lijstjes ben je goed.
-Drijf de spot met jezelf, schrijf er een blog over en zet het op een sociaal medium.
-Huil, stamp, hardloop, veins een menstruele cyclus zodat je een excuus hebt om je tijdelijk onmogelijk te gedragen.
-Eet Ben & Jerry’s.
-Denk bij alles: ‘Heb ik er invloed op?’ Indien ‘neen’ het antwoord is, laat het dan van je afglijden precies zoals je doet als je het nieuwe WK lied van Jan Smit hoort.
-Bedenk je dat je niet wil dat mensen je op je begrafenis typeren als ‘die vrouw van die herinneringsmailtjes’ dus dat het geweldig is dat je nu de kans krijgt je gedrag te veranderen.
-Voor gevorderden: lach en zeg (beter niet hardop) ‘zeg chaos, als je er elke dag bent, dan heb ik alsnog voorspelbaarheid. Nu jij weer, motherfucker’.
