Vaders
Er komen twee hippe vogels aangereden met hun kroost. Wat oudere vaders als je het mij vraagt, te zien aan de kraaienpootjes en grijzende haren. Een van de randstedelijke mannen met sneakers en slordig maar stylish haar manoeuvreert met grote draai zijn wagen even handig in een hoekje. Zijn vriend zegt spottend: ‘jaja hebt ook zo’n grote’.’ Nou, jij hebt de Gio toch?”Ja, maar die is toch niet veel groter dan de B+?’
Dit zijn mannen met buggy’s op een terras. Met hun kinderen maar dat zou je bijna vergeten. ‘Wat zouden jullie willen?’, vraagt de serveerster met lege uitdrukkingsloze gen Z-blik. De man van de grote wagen zegt dat hij wel wat slaap wil. Hij probeert de tactiek van de gen Z’er te imiteren door strak terug te staren, alleen met verwachtingsvolle blik. Hij hoopt dat ze lacht om zijn grap. Daar gaat het natuurlijk mis. Ze geeft geen sjoege en zegt verveeld: ‘ja, prima, maar ook iets van koffie?”’Ja sorry, haha’, lacht de man ongemakkelijk, ‘doe maar een havercapuccino’. Zijn vriend lacht een beetje mee om hem uit de wolk van ongemak te halen.
‘Hoe vroeg was jij wakker?” vraagt de een. ‘Om half 7’, antwoordt de man van de slechte grap. ‘Oh luxe, dat is uitslapen, jij hebt helemaal geen koffie nodig.’ Er begint wat opbokserij over wie de slechtste nacht heeft gehad. Vervolgens hetzelfde over wie er het meest verse eten maakt, dan over de hoeveelheid suiker in de potjes voeding, dan over hoeveel kilometers ze per dag lopen met die kinderwagens. Ik probeer de aanvechting te weerstaan om me om te draaien want ik vrees dat deze mannen in hun geisoleerde babybubbel naarstig contact willen met gewone stervelingen buiten hun bubbel. Een aardige manier om te zeggen dat ik denk dat ze publiek willen om hun humble brags op te botvieren.
Een van de kinderen begint een beetje te kraaien in de kinderwagen. Het zijn twee baby’s maar de een lijkt een week geleden pas de baarmoeder te hebben verlaten, de ander is minimaal een half jaar. Het mensje van 6 maanden maakt erg schattige geluidjes en hier overstemt mijn baarmoederlijke gevoel toch mijn cognitieve voornemen, want: ik draai me om voor een blik op dit hoopje mens.
‘Ja dit soort geluidjes kan niemand weerstaan hè’, zegt de mislukte grappenman. De ander knikt weeiig mee.
Het patriarchaat op een papadag.
